Większość roślin sadowniczych wysadza się jesienią. Do wiosny ich system korzeniowy zdąży się nie tylko zregenerować, ale także częściowo rozrosnąć. Wiosną sadzi się drzewa pestkowe i to jak najwcześniej, zanim zaczną pękać pąki. Truskawki sadzone są w Polsce jesienią lub wiosną. Jednak najwłaściwszym terminem ich sadzenia jest koniec lipca oraz pierwsza i druga dekada sierpnia.
Podczas kopania dołków należy osobno położyć wierzchnią, próchniczną warstwę gleby, oddzielając ją do mniej urodzajnej warstwy podglebia. Pod rośliny sadownicze wystarczające są dołki o średnicy 50…60 cm i głębokości ok. 40 cm. Na dnie dołka usypuje się kopczyk, na którym rozkłada się korzenie tak, by nie podwijały się do góry. Jeśli któryś z nich jest dłuższy, lepiej poszerzyć dołek niż skrócić korzeń. Przycina się tylko korzenie chore lub uszkodzone. Do obsypywania systemu korzeniowego używa się najpierw ziemi próchnicznej. Podczas zasypywania korzeni pierwszą łopatę ziemi ugniata się ręką, a następne – po całkowitym zasypaniu systemu korzeniowego – nogą. Po posadzeniu, szczególnie wiosną, należy rośliny podlać. Ziemia osiada wówczas szybciej, wchodząc jednocześnie w kontakt z systemem korzeniowym. Drzewka sadzi się na taką głębokość, na jakiej rosły w szkółce lub nieco głębiej, ale miejsce oczkowania powinno znajdować się zawsze nad powierzchnią ziemi. Jedynie drzewka ze wstawkami skarlającymi sadzi się głębiej, tak aby połowa wstawki była w ziemi. Natomiast krzewy jagodowe sadzone są zawsze głębiej niż rosły w szkółce: porzeczki czarne o 15 cm, pozostałe porzeczki i agrest o 5…10 cm.
Po sadzeniu w terminie jesiennym usypuje się kopczyk z ziemi, natomiast wiosną formuje misę, w celu lepszego zatrzymywania wody. Przed zimą należy drzewka okręcić słomą lub papierem, chroniąc je nie tylko przed mrozem, ale i przed gryzoniami.