Róża (Rosa L.) bowiem jest rodzajem niesłychanie bogatym, reprezentowanym przez wiele gatunków rosnących dziko, głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Co do liczby tych gatunków nie ma wśród botaników jednomyślności. Najskromniej liczbę tę szacuje się na 100, najhojniej zaś na z górą 300. Najczęściej stosowane są systemy klasyfikacyjne Crepina i Boulangera.

W praktyce dzieli się róże na kilka grup, o których zresztą była już poprzednio mowa, a więc: róże dzikie, róże parkowe, róże pnące, róże bukietowe i róże wielkokwiatowe. Taki podział, oparty głównie na ich zastosowaniu, przyjęty jest na ogół w większości publikacji przeznaczonych dla praktyki; występuje on również w katalogach przodujących firm specjalistycznych.

RÓŻE DZIKIE

Do tej grupy, jak wynika to z nazwy, zaliczane są wszelkie gatunki dziko u nas rosnące, a więc rodzime i od dawna udomowione. Takich gatunków na terenie naszego kraju rośnie 23, ale jedynie kilka z nich znalazło szersze zastosowanie. Najcenniejsze z nich to takie, których przydatność dla praktyki jest możliwie szeroka. Na czele tej grupy umieścimy zatem gatunki, które znajdują powszechne zastosowanie w produkcji szkółkarskiej jako podkładki. Do takich należą: róża dzika — Rosa canina L., róża rdzawa — Rosa rubiginosa L. oraz róża wielokwiatowa – Rosa multiflora Thunb. Wymienione gatunki, poza masowym zastosowaniem w szkółkarstwie, są wspaniałym materiałem do wszelkich zadrzewień w krajobrazie otwartym, a także do założeń parkowych. Ich przyrodzone cechy, jak wysoka odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne, niewielkie wymagania glebowe, zdrowy i silny wzrost, duża odporność na choroby oraz łatwość rozmnażania z nasion, które obficie zawiązują — sprawiają, że są to rośliny wyjątkowo cenne. W okresie kwitnienia, zwłaszcza gdy są posadzone w dużej masie, dają efekty, o których wielu wybitnych specjalistów i miłośników wyraża się z największym zachwytem.

Następnie zaliczamy do tej grupy gatunki, które nie mają wprawdzie zastosowania jako materiał podkładkowy, ale ponieważ odznaczają się zaletami gatunków wyżej wymienionych – są na szeroką skalę sadzone we wszelkich założeniach krajobrazowych i parkowych. Tutaj na czele wymienimy różę pomarszczoną — Rosa rugosa Thunb., która w takim zastosowaniu zyskała sobie olbrzymią popularność. Do ważniejszych gatunków należą jeszcze: róża girlandowa — Rosa cinnamomea L., róża czerwona — Rosa rubrifolia Vill, róża gęsto-kolczasta — Rosa spinossima L., róża francuska — Rosa gallica L. oraz róża jabłkowata — Rosa pomifera Herrm.

Dla uzupełnienia krótkiej charakterystyki tych gatunków należy dodać, że ich owocnie znajdują zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym i przetwórstwie do produkcji preparatów witaminowych i przetworów owocowych; zawierają bowiem poważne ilości witaminy C. Na czoło wybijają się tutaj: róża pomarszczona i róża jabłkowa ta.