Po zaoraniu, zabronowaniu i wyrównaniu pola przystępuje się do wyznaczania miejsc pod drzewa i do kopania dołków. Przy zakładaniu sadu niewielkiego i bez dróg wewnętrznych wyznaczenie miejsc pod drzewa rozpoczyna się od wytyczenia z pomocą linki stalowej, lub sznura linii prostej wzdłuż dłuższej granicy pola. Jeśli teren ma kształt prostokąta lub kwadratu, wówczas wytycza się linie proste wzdłuż jego pozostałych granic, pamiętając aby linie prostopadłe przecinały się dokładnie pod kątem prostym. Na wyznaczonych liniach obrzeżających pole wyznacza się kołkami miejsca pod drzewa pamiętając przy tym, że rzędy drzew w sadzie powinny biegnąć z północy na południe. Następnie wyznacza się rzędy wewnętrzne. Można to robić metodą wizowania z udziałem trzech osób. Jedna osoba ustawia kołki, podczas gdy dwie pozostałe stojące na zewnątrz linii granicznych pilnują, aby kołki były wbijane dokładnie w miejscu przecinania się prostych wyznaczonych przez kołki w rzędach skrajnych. Na dużym obszarze trzeba najpierw wyznaczyć drogi i granice kwater, a następnie wyznaczać miejsca pod drzewa metodą wyżej opisaną. Miejsca pod drzewa, zwłaszcza na dużych kwaterach można też wyznaczyć za pomocą znacznika zaczepionego na ciągniku, przejeżdżając najpierw wzdłuż, a następnie w poprzek pola. Ten ostatni sposób jest znacznie szybszy, ale mniej dokładny.
Dołki pod drzewka kopie się zwykle tuż przed sadzeniem. Powinny one mieć około 60 cm średnicy i około 40 cm głębokości. Jeśli są mniejsze, to nie mieszczą się w nich korzenie drzewek. W małych sadach dołki kopie się ręcznie. W sadach dużych dołki można kopać przy pomocy specjalnego świdra otrzymującego napęd z ciągnika.