Większość ogródków przydomowych i działkowych charakteryzuje się warunkami glebowymi i mikroklimatycznymi sprzyjającymi uprawie ziół: gleby ogrodowe są zazwyczaj żyzne, zasobne w próchnicę, przepuszczalne, o odpowiedniej wilgotności, a tereny działek i ogrodów przydomowych są osłonięte od silnych wiatrów i dobrze nasłonecznione. Jeśli część ogrodu stanowią tereny piaszczyste, ale jednocześnie zasobne w wapń, to można na nich uprawiać rośliny o mniejszych wymaganiach glebowych: gorczycę, hyzop, kolendrę, lawendę, lebiodkę, rumianek czy tymianek. Większość opisywanych roślin wymaga do swojego wzrostu stanowisk słonecznych, jednak niektóre mogą być również uprawiane na stanowiskach pół-cienistych. Należą do nich: arcydzięgiel, estragon, koper ogrodowy, lubczyk, mięta, pietruszka, rzeżucha (pieprzyca siewna), seler, szałwia, szczypiorek, trybuła. Wiele roślin zielarskich dodatnio reaguje na nawożenie organiczne, przy czym różne gatunki roślin wymagają różnych dawek nawozów. Lubczyk, mięta i papryka wymagają bezpośredniego nawożenia wysokimi dawkami obornika (4 kg/m2); arcydzięgiel, bazylia, czarnuszka, koper włoski i majeranek – nawożenia wysokimi dawkami obornika (4 kg/m2) pod przedplon; bylica estragon, kminek, lawenda, melisa i tymianek-bezpośredniego nawożenia średnimi dawkami obornika (2…3 kg/m2). Dla ułatwienia można przyjąć zasadę uprawy większości gatunków ziół w drugim roku po oborniku. Jeżeli nie dysponuje się obornikiem, można na jego miejsce dać kompost (dobrze przetrawiony, co najmniej trzyletni) lub jako przedplon uprawiać rośliny na nawozy zielone, które po przykopaniu dadzą nawóz organiczny tylko nieznacznie ustępujący obornikowi.