Wiatry powodują szkody w sadach, m.in. strącają owoce, utrudniają przeprowadzanie zabiegów ochrony roślin, zwiewając wypryskiwaną ciecz. Także pszczoły, podczas silnych wiatrów, gorzej oblatują drzewa.

Szkodliwemu działaniu wiatrów można zapobiec zakładając od strony nawietrznej osłony z wysokich drzew, jak na przykład topole, brzozy lub świerki.

W jednorzędowej osłonie drzewa sadzi się w odległości co 2,5 do 3 m. Lepiej spełniają swe zadania osłony złożone z dwóch gatunków drzew; jednego wysokiego i drugiego niższego, którego gałęzie zatrzymują wiatry wiejące nisko nad ziemią. Dobrym uzupełnieniem topoli lub brzozy w osłonie może być leszczyna, bez czarny, lilak itp. Osłony sadzi się w odległości 12-15 m od najbliższego rzędu drzew.

Zasięg działania osłon przeciwwiatrowych zależy od ich wysokości. Korzystne skutki działania osłony są odczuwalne jeszcze w odległości równej 20-25-krotnej jej wysokości. Jeśli więc sad jest bardzo duży, to osłony zakłada się nie tylko wzdłuż jego granicy, ale również wewnątrz sadu, w odstępach 300-400 metrowych. Zakładanie osłon przeciwwiatrowych jest zwykle konieczne w sadach znajdujących się na wzniesieniach a także w rejonach nadmorskich .