Innym sposobem utrzymywania gleby w sadowniczej części ogrodu jest zadarnienie, które można wprowadzić jednak dopiero w trzecim lub czwartym roku po posadzeniu drzew, aby zdążyły się one zakorzenić głębiej i nie odczuwały skutków konkurencji o wodę -szczególnie na glebach lżejszych. Krzewy owocowe uprawiane w murawie dają niższy plon. Murawa, którą stanowi mieszanka kilku gatunków traw, powinna być często koszona, aby nie przekraczała wysokości 10…15 cm i przypominała dobrze pielęgnowany trawnik. Częste koszenie ogranicza zapotrzebowanie traw na wodę, a rozkładające się części skoszonych roślin dostarczają próchnicy.
Gleba pod murawą nie przemarza zbyt głęboko, co zmniejsza niebezpieczeństwo przemarznięcia systemu korzeniowego roślin sadowniczych. Ponadto, gleba przerośnięta systemem korzeniowym roślin zadarniających jest chroniona przed wymywaniem. Z tego względu murawa powinna być stosowana przede wszystkim na terenach falistych, narażonych na silne spływanie wody po obfitych deszczach. Trwałe zadarnienie na terenie płaskim jest mniej zalecane także ze względu na trudności w zdobyciu sprzętu do wielokrotnego koszenia trawy.
Najlepsze warunki wilgotnościowe i powietrzne ma system korzeniowy na glebach ściółkowanych obornikiem, kompostem, słomą lub czarną folią. Obornika i kompostu używa się najczęściej w pierwszych latach po posadzeniu. Czarną folię stosuje się przede wszystkim w uprawie truskawek. Zagon przeznaczony pod uprawę truskawek przykrywa się folią, którą przecina się w miejscach, gdzie będą sadzone rośliny. Czarna folia zmniejsza parowanie wody, hamuje wzrost chwastów i nagrzewając się – podnosi temperaturę gleby, a w efekcie przyspiesza zbiór owoców.