Zadowolenie z utrzymywanej pasieki oraz rekompensata poniesionych kosztów i pracy są uzależnione od spełnienia następujących podstawowych warunków:
– wiosną, nawet jeszcze przed oblotem pszczół, należy ule ze spadłymi po zimie rodzinami usunąć z pasieki, wyczyścić je, a przynajmniej zatkać wyloty, aby pszczoły z innych uli i z pasiek sąsiadujących ich nie penetrowały. Zapobiegnie to roznoszeniu się chorób i wystąpieniu rabunku, który może być dodatkową przyczyną utraty rodzin słabych. Należy zawsze pamiętać, że rabunek w pasiece obniża zbiory, potęguje złośliwość pszczół, utrudnia podawanie matek;
– nie należy poszerzać gniazda wczesną wiosną lub zbyt wcześnie dodawać pokarmu (syropu). W razie stwierdzenia małej ilości zapasu, dobrze jest uzupełnić go przez usunięcie pustego plastra i wstawienie plastra z zapasem, odebranego rodzinie, która ma go nadmiar. Podkarmianie lub ograniczone dokarmianie syropem powinno mieć miejsce dopiero w czasie kwitnienia agrestu i to wtedy, gdy jest odpowiednia pogoda. Karmienie pokarmem płynnym powoduje nadmierny wylot pszczół z ula, co w złych warunkach atmosferycznych jest przyczyną ich ginięcia;
– wydzielenie w ulu miodni lub dodanie nadstawki może mieć miejsce, jeśli w części gniazdowej jest dużo czerwiu i pewien nadmiar pszczół.